هوای تازه

در دفاع از انتخابات آزاد برای من مثل روز روشن است که انتخابات پُرشور، تنها زمانی دست‌یافتنی است که جریان‌های مختلف فکری و جناح‌های متنوع سیاسی در فضایی عاری از فریب و خشونت با یکدیگر رقابت کنند و مردمانِ وارَسته از فقر و ترس و تبعیض، سرنوشت سیاسی خود را چونان حقی مسلّم تعیین کنند. یقین دارم که مردمان گرسنه و مرعوب، نه از آگاهی انتخابات بهره‌ای دارند و نه از شورِ آن، نصیبی. رأی کسانی از این شمار را می‌توان به بهایی بَس ناچیز خرید و با سوار شدن بر موج فلاکت‌شان، بارِ خود را بست. راست این است که انتخابات پُرشور را جز در زمینۀ پُر امید سراغ نمی‌توان گرفت. امید به‌مثابۀ مفهومی اجتماعی که شا‌خص‌ها و شناسه‌های آن طیفی گسترده از امکانات و خدمات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی را دربرمی‌گیرد و از مهام تورم تا حفظ محیط زیست امتداد می‌یابد. امید در معنای کلان و امید به زندگی در معنایی خُرد که ارتباط آن به‌خصوص با مسئلۀ انتخابات که ابزاری سیاسی و همهنگام رهیافتی دموکراتیک است، عمیق و تنگاتنگ است، چندان که گزاف نیست اگر درجۀ مشروعیت و سطح کارآمدی نظام‌های سیاسی را تابعی از توان آنها در بازتولید این شاخص (امید به زندگی) بدانیم.ناگفته پیداست که چنانچه انتخابات در فضایی مسدود و خالی از رقابت آزادانۀ بازیگران گونه‌گون نظام اجتماعی و کنشگران متکثر سپهر سیاسی دایر شود، هرگز نه آن رویدادی است که به تعیین سرنوشت سیاسی بینجامد. ارمغان شوم آن، گسیختن رشتۀ پیوندِ مردمان با سرزمین خود است؛ چه از ویران کردن آن و تاراج سرمایه‌هایش پروا نمی‌کنند. بی‌اعتنایی به نابودی محیط زیست و بالا گرفتن تبِ گنج‌یابی را در سالیان اخیر نمودهایی از این فاجعه می‌دانم.باری؛ انتخابات غیرآزاد، چشاندن زهر تحقیر و توهین به شهروند هوای تازه...